Professor Buteyko en zijn team hebben in de Sovjettijd veelvuldig geschreven over hun ontdekkingen en onderzoek. Maar het was tijdens het communistische bewind verboden wetenschappelijk onderzoek in westerse tijdschriften te publiceren. Ook nu is nog maar weinig van Buteyko's onderzoek vertaald.
Alexander Stalmatski, de Buteyko therapeut die de methode in het westen introduceerde, heeft één van Buteyko’s studies in het Engels vertaald.
De studie stamt uit 1981, en keek naar de effecten van de Buteyko Methode bij 52 astmatische kinderen.
De kinderen die aan het onderzoek deelnamen waren jonger dan 15 jaar. Op het moment dat de behandeling begon waren 34 kinderen in het ziekenhuis opgenomen in verband met hun astma, terwijl de overige 18 kinderen dagelijks voor behandeling naar het ziekenhuis kwamen (en daarna weer naar huis gingen. De kinderen werden eerst beoordeeld op hoe ernstig hun astma was. Eén werd als licht, 37 als ernstig, en 14 als zeer ernstig beoordeeld.
Volgens hun medische dossier hadden 41 kinderen (79%) tenminste één maal longontsteking gehad, 33 kinderen (64%) hadden een medicijnallergie, 34 kinderen (65%) hadden een voedselallergie, 25 kinderen (48%) reageerden allergisch op stof, 27 kinderen (52%) hadden sinusitis, en 47 kinderen (90%) waren vaak verkouden en grieperig. Alle kinderen hadden moeite met door de neus ademen, 23 kinderen (44%) had vaak hoofdpijn, alle kinderen hadden een onregelmatige hartslag, 31 kinderen (59%) hadden last van periodes van slechte nachtrust, en alle kinderen hadden tenminste één (maar meestal meerdere) antibioticakuren gevolgd.
De kinderen leerden de Buteyko ademhalingsoefeningen, en gingen met veel enthousiasme en discipline “aan het werk”. Per dag werden ze geacht ongeveer 4-6 uur met de methode bezig te zijn. Hun astma werd gedurende langere tijd gevolgd (tot maximaal 84 dagen). Zodra ze met de Buteyko methode begonnen stopten 38 kinderen (73%) met hun luchtwegverwijders.
Na afloop van de observatie periode werden de kinderen ingeschaald op basis van de vooruitgang die ze gemaakt hadden. Daarbij konden ze ingeschaald worden in vier categorieën: (a) verslechtering; (b) gelijk gebleven; (c) enige verbetering (een afname van astmasymptomen en een sterke vermindering van medicijngebruik), en (d) sterke verbetering (sterke vermindering of het totale verdwijnen van astmasymptomen). Het bleek dat bij 43 kinderen (83%) een sterke verbetering had plaatsgevonden, en dat 9 kinderen (17%) enigszins verbeterd waren. Er waren geen kinderen die gelijk gebleven of die verslechterd waren.
